Σήμερα έφυγε ο Γ. από τις Βρυξέλλες και για αυτό το σύντομο τούτο post είναι αφιερωμένο σε αυτόν. Να διαβαστεί, ακούγοντας λίγο Φοίβο, και συγκεκριμένα το παρακάτω τραγούδι, γιατί όποτε το ακούω, τον σκέφτομαι.
Δε ξέρω τι να γράψω, μόνο να γκρινιάξω θέλω λίγο, γιατί ούτε που κατάλαβα πότε πέρασε αυτή η ρημαδοεβδομάδα. Στο γραφείο χτυπούσαμε δωδεκάωρα και μετά τα δωδεκάωρα χτυπούσαμε πολύωρα αποχαιρετιστήρια δείπνα και ποτά. Ο ύπνος λίγος και το άγχος πολύ, οι μέρες πέρασαν και οι βαλίτσες ετοιμάστηκαν την τελευταία στιγμή, και εμείς αποχαιρετιχτήκαμε κακήν κακώς, μέ ένα φιλί στο μάγουλο και ένα “καλή αρχή – και ξεκουράσου, ε!”.
Όλα έγιναν στον αυτόματο και λίγο τσάτρα πάτρα, σαν ο Γ. να έφευγε για λίγες μέρες λέει και σύντομα θα ξαναγυρνούσε, για αυτό δεν πήγα εγώ μαζί του. Η απόφαση να μην τον ακολουθήσω αμέσως στην Ελλάδα, μου είχε φανεί πολύ λογική όταν την πήρα. Δε θα μπορούσα να αφήσω τη δουλειά μου αμέσως και ούτε είχαμε το χρόνο να οργανώσουμε την μετακόμιση μας μέσα σε δυο μήνες. Στην Ελλάδα θα είμαι άνεργη, οπότε η ιδέα να δουλέψω λίγο ακόμα για να έχω κάποια παραπάνω χρήματα στην άκρη φεύγοντας μου φάνηκε πολύ καλή. Θεωρούσα, δε, ότι θα ήταν διασκεδαστικό να ζήσω και πάλι, για λίγο, μόνη. Όσο για τον Γ. σκεφτόμουν ότι θα ήταν πιο εύκολο για αυτόν να διαχειριστεί μια νέα χώρα, πόλη και δουλειά, χωρίς να έχει και τη δική μου έννοια, τουλάχιστον για τον πρώτο καιρό.
Παρόλα αυτά, μπαίνοντας σπίτι από το αεροδρόμιο, τα άδεια ράφια και συρτάρια με έριξαν αρκετά. Ξαφνικά οι 4 μήνες μου φάνηκαν πολλοί και οι εκκρεμότητες βουνό. Με έπιασε πανικός στη σκέψη ότι, στην προσπάθεια μου να κάνω τα πράγματα όσο πιο εύκολα γίνεται για τον Γ., τα έκανα πολύ δύσκολα για μένα. Σωριάστηκα στον καναπέ και έμεινα εκεί με τις ώρες και δεν μου έκανε καρδιά να κάνω τίποτα. Μόνο σκεφτόμουν ότι οι αποχαιρετισμοί τις Κυριακές θα έπρεπε να απαγορευτούν, γιατί η Κυριακίλα κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα για αυτούς που μένουν πίσω.
Αντί για ένα μακρύ, μπερδεμένο, αποχαιρετιστήριο κείμενο, θα κλείσω εδώ, με λίγες – αποχαιρετιστήριες – φωτογραφίες. Γ. οι Βρυξέλλες σου λένε a Tantôt.
τζιν με τόνικ 
Θα μπορούσα να σου πω ότι τέσσερις μήνες δεν είναι τίποτα και πως θα περάσουν αμέσως, αλλά είναι πολλά και δεν θα περάσουν τόσο εύκολα. Το μοναδικό παρήγορο είναι ότι το καλοκαίρι θα τα βλέπεις όλα από το τέλος της διαδρομής και οι ανάσες σου θα είναι πιο ανάλαφρες και γεμάτες ελληνικές μυρωδιές. Θα περάσουν αυτοί οι τέσσερις μήνες και, χωρίς να τον ξέρω, πιστεύω ότι ο Γ. θα είναι εκεί σαν να μην έφυγε ποτέ. Γλυκούλα, υπομονή και τζιν με τόνικ, είναι η μόνη λύση 🙂
LikeLiked by 1 person
Και εγώ αυτό το ρημάδι το καλοκαίρι έχω κατα νου, που επιτέλους, μετά από μια δεκαετία σχεδόν, θα το ζήσω στο full! Ήδη με φαντασιώνομαι να αράζω κάτω από τον ήλιο χωρίς να έχω το άγχος ότι πρέπει να κάνω πράγματα γιατί έχω μόνο μία εβδομάδα διακοπές. Σε ευχαριστώ πολύ για το μήνυμα σου – και, ναι, το τζιν με τόνικ, είναι η καλύτερη λύση! Φιλιά!
LikeLike
Θα μου πεις, με την ανεμελιά του απ’ έξω είναι εύκολο, θα απαντήσω πως ναι, αναντίρρητα, αλλά ταυτόχρονα θα θυμίσω την αναγκαιότητα της εξ αποστάσεως κρίσης (αυτά δεν είναι ελληνικά, ξέρω, και ούτε καν στο Βέλγιο δε ζω!) Κι έτσι θα τολμήσω να εκφράσω πως αυτό είναι ΖΩΗ, ζωή που ανασαίνει, που ξετυλίγεται, που γεμίζει εικόνες, συναισθήματα, σκέψεις, φωτεινούς προορισμούς. (Ζωή. Άσε που μέσα από το κείμενο, το Φοίβο, τις φωτογραφίες, γίνεται και Τέχνη)
Και είναι και επιλογές δικές μας (έστω, “δικές”μας), επίσης. Που ποτέ δεν έχουν μονοσήμαντες συνέπειες. Ε
(Μόνο μην αλλάξετε την αναλογία του τζιν με το τόνικ. Έτσι όπως το πίνουμε είναι πολύ καλό!)
ΥΓ Αλλά, την πρώτη μέρα της νηστείας να φύγει κι αυτός ο κύριος Γ! Τι συμβολισμός κι αυτός! 🙂 🙂
LikeLiked by 1 person
Χαχα, όντως δεν τον είχα συνειδητοποιήσει τον συμβολισμό! Μην ανησυχείτε, δεν έχω σκοπό να γκρινιάξω άλλο. Αυτό που με είχε ρίξει λίγο την προηγούμενη Κυριακή, ήταν, ότι με το άδειο σπίτι, σαν να συνειδητοποίησα λίγο ότι συμβαίνει, στα αλήθεια, γυρνάμε στην Ελλάδα. Αλλά εντάξει, τη Δευτέρα ήμουν ήδη μια χαρά.
Υ.Γ. Τι ωραίο βιβλίο που ειναι αυτός ο Στόουνερ!
LikeLike
Θα περάσουν σαν νεράκι οι 4 μήνες! Άσε που στον ενάμισι μήνα έχουμε και το ταξίδι 😉
LikeLiked by 1 person
Εχω καλές φιλενάδες, they keep me busy! :*
LikeLiked by 1 person
Κοίτα, επειδή πρόσφατα πέρασα από μία αντίστοιχη κατάσταση, όντως περνάει γρήγορα ο καιρός, ΑΛΛΑ είναι και δύσκολα! Ειδικά στην αρχή, ο πρώτος μήνας δηλαδή, είναι χάλια. Μετά όμως σιγά σιγά βρίσκεις τους ρυθμούς σου και δε το σκέφτεσαι τόσο…
Οπότε υπομονή και δύναμη και αρκετό τζιν με τόνικ και όλα θα πάνε καλά!
LikeLiked by 1 person
Ευχαριστώ για τη συμπαράσταση – να πιείτε και εσείς ένα τζιν, έτσι για το καλo :). Το ξέρω ότι περνάει ο καιρός, απλά ήθελα λίγο να γκρινιάξω. Όπως είπα, δεν με νοιάζει τόσο η απόσταση, ξέρω ότι αυτή η φάση έχει ημερομηνία λήξης. Και ο λόγος που έκατσα λίγο πίσω ήταν για να μην αποχωριστώ τόσο απότομα τη ζωή μου εδώ. Και όντως, με το που ήρθε η Δευτέρα, μπήκα πάλι στην πρίζα και άρχισαν να με αγχώνουν άλλα πράγματα ;). Φιλια!
LikeLiked by 1 person
À Tantôt θα πει τα λέμε σύντομα, όπως λέει κι ο τίτλος σου. Κι ο χρόνος είναι σχετικός.Αυτό το είπε ο Αϊνστάιν. Είμαι σίγουρη, ότι δεν το είπε με σκοπό να το χρησιμοποιήσω εγώ σε σχόλιο στο blog κάποιου, αλλά αφού το είπε και το απέδειξαν…
Θέλω να πω ότι σίγουρα ο χρόνος περνά, σίγουρα θα έρθουν δύσκολες στιγμές, είναι μια μετάβαση. Αλλά είναι και μια εμπειρία. Μια εμπειρία που γρήγορα θα γίνει ανάμνηση και θα έχει προσφέρει κι αυτή κάτι.
Όπως είπε κι η Stavie, υπομονή , τζιν με τόνικ κι όλα θα πάνε καλά.
Σε φιλώ! 😘
LikeLiked by 1 person
Σε ευχαριστώ πολύ! Ε, δεν το έχω καταλάβει και πολύ αυτές τις μέρες – είναι 20.30 ώρα Ελλάδος και εγώ είμαι ακόμα στη δουλειά. Δεν με νοιάζει τόσο η απόσταση, όσο όλα αυτά που πρέπει να γίνουν σε αυτή την μετάβαση, αλλά όλα θα γίνουν! Δε θα έλθει η Παρασκευή, θα το ρίξω όντως στο gin να έρθω στα ίσα μου! Φιλιά πολλά!
LikeLike
Το σημαντικό είναι πως ακόμα και αν χρειαστεί λίγος παραπάνω καιρός, στο τέλος θα φτάσεις στον προορισμό σου… και αυτό είναι πραγματικά ωραίο από μόνο του!
Τουλάχιστον έχεις βρει το δικό σου προορισμό 😉
Υπομονή.
Καλό ξημέρωμα!
LikeLike
Εννοείται πως αυτό είναι το πιο σημαντικό! Θέλει λίγο υπομονή όντως, αλλά ξέρω ότι θα περάσει γρήγορα ο καιρός! Σε ευχαριστώ πολύ για το μήνυμα συμπαράστασης ;).
Καλό ΣΚ!
LikeLiked by 1 person
Καλώς σε βρήκα και καλώς… να ορίσεις!
Ήθελα να σχολιάσω στο about, αλλά δεν υπήρχε αντίστοιχο πεδίο, οπότε θα καταχραστώ την ανάρτηση εδώ για να πω ότι:
το blogging ζει! Και με μεγάλη χαρά διαπιστώνω καθημερινά την ανάγκη για επικοινωνία, αλλά και την επίτευξη αυτής μέσω των διαρκώς αυξανόμενων σχολίων / διαλόγων ουσίας που βλέπω κάτω από τις διάφορες αναρτήσεις! Δεν είναι καθόλου παρακμιακό κι ούτε μοναχικό μονοπάτι (pun intended), εκτός αν το επιλέξεις.
Μου αρέσει το τζιν με τόνικ και λέω να περνάω, αν κερνάς! 🙂
LikeLike
Σε ευχαριστώ πολύ πολύ και καλώς ήλθες! Να περνάς συχνά, ελπίζω να επιστρέψω και εγώ συντομα, και να τα λέμε και να πίνουμε τα τζιν μας με την ησυχία μας 🙂
LikeLiked by 1 person
Μα που χάθηκες;
LikeLike
Ένας χαλασμένος υπολογιστής, κάτι απανωτές παραιτήσεις στο γραφείο και μια urgent με κρατήσανε πολύ εκτός! Θα επιστρέψω σύντομα όμως!
LikeLiked by 1 person